Grupa Badawcza Odporności Wrodzonej
Tematyka badawcza
Choroba nowotworowa stanowi globalne zagrożenie zdrowia publicznego. Rozwój nowotworów często ma miejsce w tkankach barierowych, takich jak skóra, płuca czy przewód pokarmowy, które pełnią zasadniczą rolę w ochronie organizmu przed patogenami.
W tych właśnie tkankach obecne są wrodzone komórki limfoidalne (ILCs), które, mimo braku klasycznych receptorów antygenowych charakterystycznych dla limfocytów T i B, odgrywają kluczową rolę w immunologicznej obronie organizmu. ILC2, jeden z głównych podtypów ILCs, jest szczególnie interesujący w kontekście nowotworów skóry, zwłaszcza czerniaka.
Dwuznaczna rola ILC2 w mikrośrodowisku guza
ILC2 są komórkami, które wydzielają szereg cytokin, w tym IL-4, IL-5 i IL-13, mających kluczowe znaczenie w regulowaniu odpowiedzi immunologicznych. Cytokiny te moduluje odpowiedź zapalną, a także wpływają na aktywność innych komórek, takich jak eozynofile, które są zaangażowane w eliminację komórek nowotworowych.
Badania wskazują, że ILC2 mogą pełnić dwojaką rolę w mikrośrodowisku guza: z jednej strony wspomagają odpowiedź przeciwnowotworową, natomiast z drugiej mogą sprzyjać progresji nowotworu, przyczyniając się do immunosupresji (Wagner et al., Trends Cancer, 2017). Zrozumienie tych złożonych mechanizmów jest kluczowe dla opracowania nowych strategii terapeutycznych.
Interakcje ILC2 z komórkami nowotworowymi w czerniaku
W naszych badaniach koncentrujemy się na zrozumieniu, w jaki sposób ILC2 oddziałują z komórkami nowotworowymi w mikrośrodowisku guza, szczególnie w kontekście czerniaka. Wykazaliśmy, że ILC2 mogą rekrutować eozynofile, które następnie uczestniczą w eliminacji komórek nowotworowych.
Jednakże, mikrośrodowisko guza, poprzez mechanizmy takie jak wydzielanie produktów metabolizmu, może hamować aktywność ILC2, co prowadzi do wspomagania progresji nowotworu (Wagner and Koyasu, Trends Immunol, 2019; Wagner et al., Cell Rep, 2020). Z tego względu, istnieje potrzeba dalszego zgłębiania interakcji ILC2 z innymi komórkami mikrośrodowiska guza, aby zrozumieć, jak zmieniają się one w odpowiedzi na nowotworowe sygnały.
Potencjał terapeutyczny ILC2 w immunoterapii nowotworów
Z perspektywy terapeutycznej, ILC2 stanowią obiecujący cel w leczeniu nowotworów, szczególnie czerniaka (Wagner and Koyasu, Trends Cancer, 2022). Zastosowanie zmodyfikowanych genetycznie ILC2 w terapii adoptowalnej może przywrócić ich zdolność do produkcji cytokin przeciwnowotworowych, co mogłoby skutkować silniejszą odpowiedzią immunologiczną.
Techniki takie jak edycja genów mogą pozwolić na wzmocnienie funkcji ILC2, dzięki czemu komórki te będą w stanie skuteczniej walczyć z komórkami nowotworowymi, niezależnie od mechanizmów immunosupresyjnych obecnych w mikrośrodowisku guza. Badania nad zastosowaniem ILC2 w immunoterapii nowotworowej stają się coraz bardziej obiecujące i mogą prowadzić do przełomu w leczeniu nowotworów skóry.
Biomarkery ILC2 jako element terapii spersonalizowanej
Ponadto, poszukiwanie nowych biomarkerów, które pozwolą monitorować aktywność ILC2 w mikrośrodowisku guza, może stanowić ważny krok w kierunku opracowania spersonalizowanych terapii, które skuteczniej oddziałują z indywidualnymi cechami nowotworu.
W kontekście czerniaka, który charakteryzuje się wysoką zmiennością biologiczną, zrozumienie mechanizmów wpływających na aktywność ILC2 i ich interakcje z innymi komórkami mikrośrodowiska guza, może przyczynić się do opracowania skuteczniejszych terapii immunologicznych, które zmieniają dynamikę rozwoju nowotworu.
