Rozpocząłem swoją pracę naukową na Uniwersytecie Warszawskim, broniąc pracy magisterskiej z biologii molekularnej, która dotyczyła genetyki metabolizmu RNA w mitochondriach drożdży. Następnie dołączyłem do Instytutu Technologii w Karlsruhe (Niemcy) jako doktorant, gdzie badałem funkcjonowanie układu odpornościowego u genetycznie zmodyfikowanych myszy. Na studia podoktorskie przeniosłem się do Sztokholmu (Szwecja), aby pracować w Instytucie Badań nad Rakiem Ludwiga (związanym z Noblowskim Instytutem Karolinska), gdzie opracowałem nowe metody biochemiczne do badania interakcji białko-białko, które doprowadziły do identyfikacji sierocych receptorów jądrowych NR4A jako nowych białek zaangażowanych w odpowiedź na uszkodzenia DNA u ssaków.

W 2012 roku zostałem mianowany niezależnym kierownikiem grupy badawczej w MRC Toxicology Unit (Wielka Brytania), gdzie stworzyłem swoją pierwszą grupę naukową zajmującą się mechanizmami naprawy DNA. W MRC moja pracownia odkryła białko PAXX – nowy czynnik uczestniczący w naprawie DNA szlakiem NHEJ, a następnie wykazała, że PAXX stymuluje naprawę DNA poprzez ukierunkowanie aktywności polimeraz DNA w miejscu uszkodzenia.

W 2019 roku wróciłem do Niemiec, by objąć stanowisko dyrektora ds. badań i odkrywania leków w powstającym przedsiębiorstwie biotechnologicznym Genome Biologics, gdzie kierowałem pracami zespołu badawczego nad nową technologią organoidów serca, mającą na celu opracowanie systemu in vitro do badania toksyczności nowych kandydatów na leki.

Od końca 2020 roku kieruję Laboratorium Dynamiki Genomu (Łukasiewicz – PORT, Polska), którego misją jest badanie mechanizmów odpowiedzi na uszkodzenia DNA oraz ich związku z rozwojem nowotworów, z wykorzystaniem technologii edytowania genomu CRISPR/Base editing oraz zaawansowanych modeli chorób, takich jak organoidy ludzkie pochodzące z komórek iPSC.